Gli Uffizi eserleri

Medusa, Yunan mitolojisinde gözlerine bakanı taşa çevirdiğine inanılan yılan saçlı, keskin dişli, dişi canavar. Gorgon kardeşlerden tek ölümlü olanı.Medusa çok güzel bir kızdır ve altın sarısı saçları Poseidon'u cezbeder. Poseidon, Athena'nın bir tapınağında Medusa ile birlikte olur ve Athena buna karşılık Medusa'nın saçlarını yılanlara dönüştürür. Ve onu lanetler. biri 1596'da, diğeri 1597'de Medusa'nın iki versiyonunu yaratan ressam Michelangelo Merisi da Caravaggio'nun tablosu. Her iki resim de Perseus'un kafasını kestiği anı tasvir ediyor. Caravaggio, güçlü ışık-gölge kullanımı ve resimsel düzenlemeyi dramatik bir açıdan ele alışıyla barok sanatının en özgün uygulayıcılarından biri olmuştur. Medusa'nın yüzünü kendisininkiyle değiştirerek, onun korkunç bakışlarına karşı bağışıklığını kanıtlayarak konuyla oynadı. Tuhaf ve karmaşık tasarımı nedeniyle tablo, Caravaggio'nun şiddete ve aynı zamanda gerçekçiliğe olan hayranlığının bir örneği olarak kabul ediliyor.Barok sanat akımının ilk büyük sanatçısıdır.özellikle karanlık zemin üzerine belirgin bir ışık kullanımı ile ünlüdür. Bu teknik, "karşıtlık" ya da "tenebrizm" olarak adlandırılır ve resimlerine derinlik ve gerçekçilik katmaktadır. Sanatçının resimlerinde, insan figürleri ve doğal nesneler doğal ve gerçekçi bir şekilde resmedilmiştir.

The Birth Of Venus- Sandro Botticelli (1445-1510) 172.5 x 278.5 cm

“Venüs'ün Doğuşu” olarak bilinen kompozisyon, aslında aşk ve güzellik tanrıçasının Kıbrıs adasına karaya varmasını, deniz serpintisinden doğup rüzgarlarla oraya sürüklenmesini, Zephyr'i ve belki de Aura'yı tasvir ediyor. Tanrıça, inci kadar saf ve mükemmel dev bir deniz kabuğunun üzerinde durmaktadır. Bazen Güzeller'den biri ya da baharın Hora'sı olarak tanımlanan ve çiçeklerle kaplı bir pelerin tutan genç bir kadın tarafından karşılanır. Rüzgârın savurduğu güller bile baharın habercisidir. Venüs'ü aşkın ve güzelliğin sembolü olarak kutlayan tablonun konusu muhtemelen şair Agnolo Poliziano tarafından önerilmiştir.

Rönesans resim sanatının en ünlü temsilcilerinden Sandro Botticelli‘nin 1482-1486 arasında tamamladığı tabloda, güzellik tanrıçası Venüs’ün doğumunun ardından sahile vurduğu anı temsil ediliyor.

Floransa’daki Uffizi Müzesinde sergilenen eserin sahibi Botticelli’ye ait birçok eser pagan etkisi taşıdığı için o dönemde yakılmıştır. Fakat her ne olursa olsun Venüs’ün Doğuşu’nun dokunulmazlığı sağlanmıştır.

Heykel, bir kayanın üzerinde oturan, muhtemelen hasat sırasında üzüm çiğneyen ayağındaki dikeni çıkarmaya kararlı çıplak bir çocuğu temsil ediyor. Bu tema antik çağlarda yaygındı ve iyi biliniyordu ve muhtemelen MÖ 3. yüzyılda Yunanistan'da yaratılmıştı. Oradan Roma'ya geldi ve burada Aeneas'ın oğlu ve efsaneye göre Julius ve Augustus Caesar hanedanının kurucusu Ascanius'u tasvir etmek için kopyalandı.Bu heykelin modern zamanlarda ilk kez Roma'da görülmesi 12. yüzyılın sonlarında gerçekleşti. Bu, bir İngiliz gezgin tarafından tesadüfen keşfedilen bronz bir kopyaydı (ya da belki de şu anda Roma'daki Capitoline Müzeleri'nde saklanan bir orijinal).

Denizatından ya da beynin onun şeklini taklit eden bölgesinden değil, Poseidon'un triton ve nereidlerden oluşan alayıyla sularda yelken açtığı sırada deniz dalgalarında yaşayan mitolojik yaratıktan bahsediyoruz. Karnına kadar at, kuyruğunda balık, perdeli patileriyle denizlerin kralının arabasını çekti. Burada, önce Cymothoe ile, sonra da Polyphemus'un aşık olduğu nereid olan Galatea ile özdeşleştirilen bir nereid bineği yer almaktadır. 1731'den bu yana Roma'daki Villa Medici'de bulunan heykel, 3. yüzyıldan kalma bir orijinalden ilham alan bir Roma atölyesine atfedilebilir. M.Ö. muhtemelen anıtsal bir çeşme için tasarlanmış bir heykel yarattı.

1778 yılında Toskana Büyük Dükü Peter Leopold tarafından Floransa'da bulunan Gaddi koleksiyonundan satın alındı; Yukarıda sözü edilen özel koleksiyonun bir parçası olması dışında, bu tarihten öncesine ilişkin eser hakkında hiçbir şey bilinmemektedir.

Heykel 2. yüzyıla ait bir prototipten türetilmiştir. C. ve sadece gövdesi korunmuş olmasına rağmen, onun aslında elleri arkadan bağlı bir Kentaur olduğu açıktır. Genç, özgür ve coşkulu bir Centaur ile ona kırbaçla vuran bir aşk tanrısının sürdüğü eski bir Centaur'dan oluşan bir grubun parçasıydı. Gövdeden geriye kalanlar bize, enerjisi yapıldığı malzemenin sınırları içinde sınırlı görünen genç, kaslı bir bedeni anlatıyor: Bükülmüş gövdedeki gerginlik heykelde görülebiliyor. Eros'un yenilmez gücünün, hatta vahşi Kentaurları bile kontrol edebilmesinin bir metaforu olarak kolayca yorumlanabilir; Bu güç ve kuvvet sembolü, özellikle 16. ve 17. yüzyıllar arasındaki dönemde, resim de dahil olmak üzere farklı sanat dallarında model olarak defalarca kullanılmıştır.

“Yaldızlı gümüş kartal ayağı ve benzer aslan başları ve benzer şekilde işlenmiş gümüş ciltlere sahip dört sedef kabuk”: Kardinal Leopoldo de' Medici'nin, Kardinal Leopoldo de' Medici'nin sahip olduğu eşyaların envanterinde bu şekilde tanımlanıyor. En az 1618'den bu yana Medici koleksiyonları. Büyük Kafadanbacaklılar (Nautilii pompilii) Hint Okyanusu'ndan ve zaten 14. yüzyıldan geliyor. Çin atölyelerinde sedef elde etmek veya sedef yüzeyi pürüzsüz ve işlemeli, metal çerçeveli kaplara dönüştürmek için yaygın olarak kullanıldılar.

Benvenuto Cellini, Perseus (1545-1554) Loggia dei Lanzi, Uffizi⁠"ve kesik kafa saçlardan tutuluyor,⁠ elleri fener gibi olan pesol"⁠ Dante, Cehennem, XXVIII ⁠ ⁠ ⁠ Muzaffer Perseus, Medusa'nın kafasını kaldırıp onu saçlarından tutar. Gorgon, bakışlarıyla karşılaşan herkesi dehşete düşürecek güce sahipti: Taşlaştıran ve felç eden korku paradigmasıdır. Dört yıl önce bu, pandemi zamanlarında en çok tıklanan çalışmamızdı; belki de tam da bu kadar çok korkudan dehşete düştüğümüz için, genç ve güzel Perseus'u onları yenmeyi başaran kahraman olarak tanıdığımız için.